Parafia Rzymskokatolicka Matki Bożej Częstochowskiej

Słowo Dziekana Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia (26 grudnia 2024 r.) Nadzieja zawieść nie może (Rz 5,5)

W uroczystość Bożego Narodzenia emerytowany metropolia katowicki Wiktor Skworc przewodniczył Eucharystii w archikatedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Μszę św. z abp. Wiktorem Skworcem koncelebrowali m.in. ks. dr Krzysztof Matuszewski, rektor Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego, oraz ks. dr Łukasz Gaweł, proboszcz parafii katedralnej, który przywitał wszystkich zebranych na początku Eucharystii. - U progu Roku Jubileuszowego zainaugurowanego w wigilijny wieczór przez papieża Franciszka, niech Boże Dziecię dotknie swoją czułą bliskością wszystkich poszukujących prawdy i sensu życia, ciepiących, chorych i osłabionych wiekiem - mówił ks. Gaweł. W homilii abp Wiktor Skworc także nawiązywał do trwającego w Kościele powszechnym Roku Świętego. Wskazał, że w przypadku naszej archidiecezji obchodzony jubileusz jest wyjątkowy, bo ściśle związany z 100. rocznicą jej utworzenia. - Dziękujemy za przeszłość, a przyszłość powierzamy Bożej Opatrzności. Oba jubileusze łączy wspólne hasło: „Pielgrzymi nadziei” - powiedział abp Skworc. Nawiązując do wydarzeń z Betlejem, emerytowany arcybiskup katowicki przypomniał, że Chrystus zstępuje na ziemię podczas każdej Eucharystii. - Cielesna obecność Boga pośród rodzaju ludzkiego zapoczątkowana w Betlejem, czyli w domu chleba, staje się jeszcze wyraźniejsza w czasie Mszy św., w czasie każdej eucharystii, kiedy to w szczególny sposób uświadamiamy sobie dar i tajemnicę tego Chleba, który z nieba zstąpił; zstąpił i zstępuje nieustannie - zaznaczył abp Wiktor. Hierarcha życzył, aby każdy był w swoim życiu pielgrzymem nadziei. - Bądźmy świadkami wspólnoty Kościoła idąc wiernie, dzień po dniu, szlakiem nadziei. Jest ona z Boga, który sam przeszedł ludzkie życie - od pierwszego do ostatniego oddechu - więc zawieść nie może - zakończył abp Skworc.

Bp Szkudło przewodniczył Pasterce w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. W homilii przywołał refleksję kard. Ratzingera z 1981 roku, w której ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary komentował ostatnie chwile życia św. Elżbiety z Turyngii. Święta leżąc na łożu śmierci w ostatnich godzinach życia opowiadała zgromadzonym wokół niej o Jezusie: „prosiła ludzi, by się całkowicie wyciszyli w obliczu narodzin Dziecięcia. Mogło się to najpierw wydawać prawie zabawne: Dziecię chce spać, nie można mu we śnie przeszkadzać. Ale ten z pozoru zabawny gest był w rzeczywistości wyrazem czci, która jako jedyna otwiera drogę do tajemnicy. Cisza jest miejscem tego Dziecięcia. Cisza jest miejscem narodzenia Boga. Tylko wtedy, gdy sami wejdziemy w miejsce ciszy, dojdziemy tam, gdzie jest narodzenie Boga”. Administrator archidiecezji katowickiej zauważył, że Pasterka nie wydaje się dobrym momentem na mówienie o ciszy. – Zapowiedź Izajasza z dzisiejszego pierwszego czytania wręcz brzmi donośnym krzykiem triumfu wyzwolonego Izraela. (…) Psalmista zachęcał nas do donośnego śpiewu. Do jego radosnego krzyku przyłącza się mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których ma upodobanie”. Kaznodzieja wskazał na ciszę serca Maryi. – Ona w tej Ewangelii nie mówi nic. To trochę dziwne. Właściwie, nawet jeśli przyjąć, że Maryja w Ewangeliach mówi bardzo mało, to każdy inny moment wydawałby się mniej odpowiedni, niż ten, kiedy dopełniła swojego największego dzieła: urodziła Zbawiciela świata. Pasterze się zbiegli, anioły rozśpiewały, a Matka Boga... milczy – podkreślił. Zauważył, że w milczeniu Maryi jest „coś ponad cały ten zgiełk nocy, która dobiegła połowy, ponad gwar zatraconej ziemi, pośrodku której runęło Słowo”. Bp Szkudło zwrócił uwagę na działanie tajemnicy nieprawości. Zaznaczył, że ujawnia się ona w pełnych nienawiści mowach i kłamstwach płynących z ust polityków wywołujących kolejne wojny, a także w chaosie informacyjnym, który „kłamstwom nakłada na głowę korony”. Zachęcał do wyciszenia, dzięki któremu możliwe jest usłyszenie tego, co naprawdę istotne. – Ci, którzy są wokół nas najbardziej potrzebujący, usiłują do nas mówić, usłyszmy ich! Ci, którym poplątały się ścieżki potrzebują naszej uwagi, ci, którzy pozostali zupełnie opuszczeni i samotni potrzebują naszej miłości! (…) Ucichnijmy. Odnajdźmy ten ład, który pomoże nam żyć jak wiernym wyznawcom Słowa, które stało się Ciałem. Usłyszmy to Słowo. Ono mówi do nas nie tylko tej nocy. Ono mówi do każdego z nas nieustannie – podkreślił.